Wikipedia

Diocexi de Arbenga e Impeia

diocexi da regiùn eclexiastica Ligüria
AR
 Sta pagina chi a l'è scrita in arbenganese

A diocexi de Arbenga e Impeia (in latin: Dioecesis Albingaunensis-Imperiae) l'è ina sêde da Gêxa catôlica in Italia, dipendente da l'arcidiocexi de Zena, apartenente aa regiùn eclexiastica Ligüria. Intu 2020 a l'ha cuntàu 157.000 batezài in sce 176.000 abitanti. L'è rezüa dau véscu Guglielmo Borghetti.

Màppa du teritòiu diucesan

Teritòiu

modìfica
  U mèximu argumentu in detaiu: Paròcchie da diocexi de Arbenga e Impeia.

U teritòiu da diocexi u cumprende a zona du punènte savunese e a parte du levante da pruvinsa de Impeia. A sêde vescuvìle a l'è a sitài d'Arbenga, dund'a se tröva a catedrâle de San Michê. A Impeia a baxîlica de San Mau(r)issiu a mantegne l'incaregu de cuncatedrâle diucesàna. Inta diocexi se trövan ascì due baxìliche minuri, quella de San Giuànni batìsta a Ineja e quella de San Nicolò aa Prìa.

U teritòiu da diocexi u l'è estesu pe ben 979 km2 frasiunàu poi inte 162 paròcchie, distribuìe fra:

Stòia

modìfica

A tradisiun lucâle a cunscide(r)a Arbenga a sêde du marti(r)iu de san calocciu, tradisiunalmente fissâ fra i ànni 121 e 125, u santu u l'éa in üfisiâle bresciàn aa curte de l'impe(r)atû ruman Adriàn; i àtti du sò marti(r)iu e nu sun ben cià(r)i, asemme a quelli de san Faustin e Giuvìtta, pe questu van ancù ve(r)ificàe du tüttu.

Nunustante questu, in sciu pre-supòstu scitu de sepurtüa du santu a se riünìva a primma cumünitài cristiàna ingàuna, e dai scàvi archeulogici u pà che u pòstu (curispundente au sucescìvu munastê de San Calocciu au Munte)[1], l'éa zà stàu in postu privuegiàu inte l'epuca imperiâle pe sepelì e sàrme. Düante u prucèssu de [2][3] vangelizasiun d'Arbenga, l'axeva avüu impurtansa ascì san Calimêu, véscu de Milan, atîvu inta secunda metài du III seculu; sta côsa a leghe(r)éva a difuxùn du cristianêximu inta sitài e lungu tütta a Rivêa de Punente aa diocexi milanese.

I stüddi archeulògici mustran cumme za dau V seculu in sitài se truvava ina ben difüza cumünitài cristiana, fàttu testimuniàu ascì daa cuntempuranea custrusiùn da catedrâle de San Michê e du batistêu lucâle, ma ascì dae gêxe simite(r)iàli föa dae müagie sitadine, cumme quelle de San Calocciu e de San Vitûre.

Âtru eventu fundamentâle pe a stòia religiusa ingàuna l'è stâ a presensa de San Martin vescu de Tours, in sce l'ìsua Gainâa pôcu doppu a metài du IV seculu ch'u pà êsse a pröva da presensa de in polu religiusu zà urganisàu, ben primma da mensciun du véscu Quintius: propiu a questu sentru u santu l'axeva pusciüu fa riferimentu.[4][5]

L'istitusiun da diocexi rizülta cumunque ciütòstu tarda, in quantu fundâ següamente dòppu a mòrte de Sant'Ambrogiu.[6] U primmu vescu, Quinsiu, du quale l'emmu nutissa sèrta, remunta au 451, firmatà(r)iu da lete(r)a du scinudu de Euzebiu, véscu de Milàn, inviâ au pappa Leun I; inta curispundensa a se stabuiva a cundànna de Nestò(r)iu e de Eutiche (Mànsi); tüttavia fra e istitusiun religiuse de questu genere, a duxéa esse a primma in urdine de fundasiun, vistu che nu se tröva tràccia di véscuvi de Vinimìa e de Savuna armenu fin a l'ànnu 680, annu da partecipasiun de queste due figüe a ün di cuncui de quel'epuca.[7]

U(r)igina(r)iamènte ae dipendense de l'arcidiocexi de Milan, u sò teritòiu u l'éa limitàu a setentriùn dau spartiaiva arpìn, mèntre a levante rivava scin a Finâ e a Punente cumprendeva a zòna sanremasca.

A scuvèrta de in edifissiu eclexiàsticu cun funte bateximâle intu paise da Riva, cun datasiun curispundente au VI seculu mustran in urganisasiun cristiàna de campagne e testimonian ascì in urganisasiun du teritòiu bazâ in scia cêve lucâle.

Inti seculi a vegnì e nutissie insci vescuvi de Arbenga sun framentà(r)ie, armenu fin a l'ànnu Mule. Âtri scavi archeulogici l'han purtau turna aa lüxe u numme de 'n véscu cuntempuraneu a l'etài de Quinsiu, stu lì u se(r)éva Benedettu.

Au cunciliu pruvinsâle de Milan du 679, ch'u s'éa espressu cuntru i ideâli du munutelismu, l'axeva piàu parte ascì u véscu arbenganese: Bono; pa(r)eggia a partecipasiun au scinudu rumàn in prepa(r)asiunau seguente cuncuiu ecümenicu du 680-681. Âtri dui véscuvi, Iünsiu e Martirian, culucài stu(r)icamente fra a metài del VI e a metài de l'VIII seculu, sun reciamài inti Acta Sancti Martiriani episcopi et martiris.

De l'epuca presedente a quella carulingia gh'è Dexide(r)iu, che u l'ha cunsacràu a gêxa de l'abasìa de San Pê, inta valâ du Va(r)atella. Egidürfu l'axeva piàu parte invêce au cunciliu milanese a livellu pruvinsale de l'864, cun 'na funsiun de sarvaguardia de l'urdinamentu eclexiasticu e du cuntrollu de l'upe(r)àu du véscu inta giü(r)isdisiun diucesana.

Sèra u IX seculu u véscu Benedettu Revelli, a l'imprensippiu abâte du munastêu de l'Ìsua epoi elezüu vescu arbenganese, vene(r)àu intu Mediuevu e canunisàu poi intu XVII seculu.

Arbenga, asemme ae sitài de Vadu e de Vintimìa, aturnu a l'825, vegne cunscide(r)â, dandu amèntu au capitulàre de Lutà(r)iu I, cumme üna de mête pe i zueni ch'i vönen stüdià, mèntre i chierici duxevan andà a stüdià a Turin[8][9]

Ina presensa de fundamentale impurtansa a l'éa quella di munasté(r)i benedetìn ch'i cuntribuìvan au rafursamentu religiusu da diocexi. Fra sti chi, particularmente, se distinguéva quellu de l'Ìsua, giüstu de frunte aa sitài, che intu 1044, grassie a ina particulâre cuncesciùn du Pappa Benedettu IX, l'éa stàu ezentàu da l'aministrasiùn vescuvìle.

Grassie a questa particularitài u munastê u l'éa sciurtìu a utegnì diverse prupietài nu sulu in Itàlia, ma ascì in Catalògna, in Pruvensa e in Corsega. Inte l'annu 1064 a cü(r)ia ingàuna l'éa ancù sutta ae dipendense lumbàrde, difatti l'éa in vigure u pagamentu de tàsce d'in annu in annu.

U prelàu diucesàn Erembertu axéva poi partesipàu au scinudu de Pavìa, ch'u s'éa svoltu u 25 d'utubre 1046, u sulu fra tütti i vescuvi ligü(r)i, incuntrandu u suvràn Enrîcu III u Negru, ch'u rapresentava ina reuniùn de curte aa fìn de stabuì a so ca(r)â versu Rumma, a testimuniâ u legamme fra u teritòiu arbenganese e u Regnu d'Italia.

Se cumprende invêce, grassie aa còppi de 'n ducumentu du 29 de zügnu du 1076, a cuncesciùn a l'abasìa de san Pê de Tui(r)àn de 'n mu(r)ìn intu paìse, firmàu cun u cunsensu de ben 22 canònici da cattedrâle elencài in urdine de dignitài e de duzze muites Sancti Ioanis, ( primmu de l'elencu Conradus, avucàu de l'episcòpiu).

U ducumentu u ne mustra ducca cumme a cü(r)ia a l'éa gestìa da in alunga sé(r)ie de canònici ch'i fiancavan u vèscu (a l'epuca Deudàu), asemme a 'na clientêla armâ, con incàreghi ben definìi e ch'a fa imaginâ in patrimôniu vastu, tantu da paê puntu de riferimentu ascì a livellu puliticu.[10]

Du 1127 u munastê de San Luénsu a Va(r)igòtti vegne cucessu da parte de Bunifassiu du Vastu au vescu ingàunu, intu stessu periudu sun strétti i rapòrti cu-a sitài de Lerìn. A furtüna de l'abasia a Tui(r)àn a munta, grassie püe a l'asiun du véscu Utùn, intu 1149, che paralelamènte sette ànni primma l'axéva cunfermàu u cuntròllu da parte da gêxa de San Steva de Zena e gêxe de San Steva a Sanremmu e de Vuarêgia.

Inte sta fase a prusegue l'uranisasiun cu-e cêvi lucâli, inta fàscia cumprésa fra a valâ de dl'Aròscia e u finalese, e (in scia còsta) fin au Pòrtu. Au de föa de questa sudivixun gh'éa u gurfu de Diàn, ancù sutta a l'abasìa de San Pê.

Intu 1169, invêce, u munastê da Gainâa vegne culucàu sutta u direttu cuntrollu de l'arcivescuvàu de Zena; aa fin du 1473, in cuntempuranea aa perdita de prupietài prestigiuse vegne cuncessu in cumênda. Cu-u 1179 e a paxe in Lateran fra l'Impe(r)u e a Lega di cumüi italiàni, l'éa presente u véscu Lanteriu, ch'u rapresentàva a Marca d'Arbenga. L'annu 1159 pappa Lisciandru III l'axeva asegnàu a diocexi aa pruvinsa eclexiàstica de l'arcidiocexi de Zena, ma u pruvedimentu, u nu tröva imediàu riscuntru, tantu che ancùa intu 1213 pappa Inucensu III ribadìsce au véscu Enrîcu a sutumisciùn duvüa a l'auturitài diucesana zenesi.

L'éa propiu a partì da-u XIII seculu ch'i s'èan fai ciü streiti i rapôrti cun Zena. Fàttu ch'u mustra l'avixinamentu de due realtài l'è u lungu episcopàu de Lanfrancu de Negru (1255-1288), zenese: vellu u và a eliminà serti ben da mensa vescuvìle a favûre de famìe zenesi, i quali membri vegnivan cuscì inse(r)ìi ad aministrà u capitulu da catedrâle; Au sò mandàu se fan ascì remuntà i primmi urdini mendicànti diucesài.

Düante u 1292 u seggiu vescuvìle u rezültava vöiu, fin a quande nu munta u sevaschìn Nicolò Guascun (o Vascun di Marchesi de Séva) da pappa Niccolò IV u 29 de zenà. Vell'u se(r)à u priummu de ina sé(r)ie de sevaschìn a ucupà a cattedra diucesana inta primma metài du XIV seculu.

Fedeîgu de Séva, fìu de Benedettu di Marchesi de Seva, scignû de Muntezemu(r)u, u l'éa stàu elezüu u 4 dixembre du 1330 a l'etài de numma 22 ànni, pe a quale u l'utegne ina dispensa da parte du pappa Giùanni XXII pe a sòa cunuscensa pe i me(r)iti zà utegnüi.

U 7 d'arvì du 1334 vegne urdinàu u scinudu diucesàn, ai quali a segue a pübbricasiùn di àtti ai seguenti 2 de màzzu. Ascì pe sta côsa chi u pappa Benedettu XII cu'ina létera du 27 mazzu 1336 u incàrrega de infurmâse e de furnì 'na scistemasiùn ai prublemi nasciüi fra u marchese du Carettu de Savuna e u véscu de Nôli, Teudôxiu.

Ai 31 de lüiu du 1337 u l'axéva apruvàu i statüi capitulà(r)i di canonici da sò catedrâle. U mö(r)e 1349 e u 18 de frevâ du mèximu ànnu u pìa u trônu u prubabue névu Giuanni di marchesi de Séva, cunscignû de Priéru e Sâle.[11] Dau 1380 au 1419 u véscu in càrega l'è stàu Girbertu Fieschi, ch'u l'aministàva a diocexi grassie a 'na sé(r)ie de vicàri, mustrandu ina scarsa presensa.

Doppu se vegghe Antôgnu Da Punte, prelàu atentu a l'ambitu artisticu, ch'u porta aa fin i travaji pe u növu cô(r)u da catedrâle ascì grassie aa puscibuitài dâ dau pàppa Martin Vpe puê vende e indurgense dü(r)ànte a festivitài conluant ad eandem ecclesiam et ad eius conservationem seu fabricam manus prompte porrigant adiutrices. Intu 1427 u ròllu vegne ricuvèrtu da Matêu du Carettu, che partecipandu au Cuncuiu de Baxuêa u cuntrasta furtemente a linea de Rumma, pe poi turnâ in derê a paxificâse primma ch'u fusse tròppu tardi.

Fra i seculi XV e XVI se fa stradda a figüa de Leunardu Marchese (1476-1513), ricurdàu pe a cüa du teritòiu diucesàn, a riurganisasiùn di ben pusedüi e a fundasiun de növe paròcchie.[12] Carlu Siga(r)a (1554-1572), doppu avê piàu parte au Cuncuilu de Trentu, rezülta êsse ün di prìmmi a aplicâ efetivamente e növe nurmatìve. L'8 de màzzu du 1564 u fa cunvucà u primmu scinudu diucesàn.

Ai 21 d'arvì du1569 istituìsce u seminà(r)iu vescuvìle intu ciòstru da catedrâle, ch'u l'ha utegnüu in növu edifissiu primma intu 1622 e poi 1929, qund'u s'è spustàu inta sêde de ancöi. U nüme(r)u de scinudi va multiplicanduse cu-i vescuvi chìi vegnen: fra tütti Luca Fieschi n'axéva cunvucàu trei, mèntre Vincensu Landiintuli e Pier Fransescu Costa dui pe ün.

A st'ürtimu se dêve ascì a redasiùn, atuâ dau canônicu Gio Antôgnu Paniêri, da munumentâle òpe(r)a, restâ scrìta a màn e cunservâ inti archivi diucesài, cu-u titulu Sacro, e vago Giardinello, fundamentâle pe a cunuscensa du stàttu da diocexi d'Arbenga inta primma metài du XVII seculu.[13]

Aa fin du XVI seculu u se regòrda u vescuvàu de Luca Fieschi, membru de 'na ricca famìa zenese, ch'u mette(r)à a dispusisiun ina gròssa parte du so patrimôniu intu rifasimentu da catedrâle arbenganese, adatâ cuscì ai canuni fissài dau Cuncuiu trentìn.

Sciben st'impurtante òpe(r)a de restrüttü(r)asiùn, u nu l'ha avüu vitta fasue, tantu che a vîxita aa fin du seculu, cumpiüu dau munscignû Mascàrdi, se(r)éva stâ vusciüa dau papàu pe meju cuntrulâ u mandàu du véscu, ludàu cumunque pe u so upe(r)àu inta magiuransa de gêxe sutta aa diocexi. U marcuntentu di âtri eclexiastici e de serti sitadìn uustri se(r)éva stàu racoltu e messu in evidensa cun in ducumentu (nu 'rivàu aa giurnâ d'ancöi) du 1600: i mugugni i vegnivan survatüttu dai ciü cunservatùi, ch'i cuntestavan e òpe(r) da vellu fàe e dumandavan ascì a vîxita in diocexi de 'n cumisâiu e a cunvucasiun a Rumma du prelàu pe rênde cùntu da sò aministrasiun.

In âtru papê, inviàu dau cumün aa Santa Sêde, dumanda a presensa du vescu in sitài dü(r)ante u periudu de Qua(r)éxima de l'ànnu du Giubuêu, in mòddu ch'i possen finì ascì i travaji entru a fin de l'ànnu santu. U Fieschi u mö(r)e in Arbenga intu 1610, sepurtu inta capélla de San Ricàrdu, dund'u sò sucesû Pê Fransescu Còsta u fa(r)à custruìi in büstu e mete(r)à ina tàrga a memôia du véscu, poi spustâ inta sacrestìa.

Dòppu san Benedettu, véscu du IX seculu, intu Setesentu a diocexi l'ha purtàu aa Gêxa catôlica in âtru sàntu, Leunardu dau Pòrtu, fràtte di Minûi rifurmài, predicatû de ruiêvu in tütta Itàlia, ma survatüttu a Rumma, dunde u l'è ina figüa sentrâle du grande giubuêu de l'ànnu 1750, ricurdàu ascì cumme prumutû da pràtica da Via Crûci, che pe primmu prêdica au Culussêu, propiu dü(r)ànte l'Annu Sàntu inandiàu da pappa Benedettu XIV.[14]

Inta primma parte de l'Utusentu a diocexi a vegghe in ridimensciunamentu da sò sfé(r)a de influènsa terituiâle. Vegnen difatti sedüe fra u 1803 e u 1804 quattru paròcchie de l'entrutèra arbenganese, in sciu crinâle arpìn: sun quella de Ci(r)ixöa (frasiun de Garésce) inta valâ du Néva e quelle de Autu, Cravaüna e naxin, inta valâ du Pennavaire.

Tütte queste e passan sutta aa diocexi de Munduvì. De suguitu, intu 1831, âtre vintisinque parocchie da parte ciü a punente vegnen pasàe aa diocexi de Vintimìa, fra ste chi: Sanremmu, Tàggia, Bâüccu, Muntâutu Carpàxe, Triöa, Bajardu, Se(r)iàna, A Còlla de Sanremmu, Castelà(r)u, Tersôiu, Pompêiàna, A Riva, San Stêva au Mâ, Ciprèssa, Lenguejetta, A Còsta, San Luensu au Mâ, Priabrüna (numma e frasiui de Bòscumâ e da Tûre), I Mu(r)in de Triöa e Uspedaletti.[15]

Fra i véscuvi ch'i figü(r)an intu XIX seculu, gh'è stàu Raffaele Biale (1840-1870) ch'u l'axéva favu(r)ìu i stüddi teulogici du clêru e l'inìu de 'na misciùn de sacerdòtti diucesài.

Zà intu 1816 in saceròtte de Triöa, Giuànni dai Mu(r)ìn, l'éa mòrtu martì(r)e in Cîna. morì martire in Cina. I primmi dui patriàrchi da restaurâ sêde da Geruxalèmme di latìn l'éan u(r)iginài da diocexi: Giüseppe Valerga de Löa e Vincenso Bràcco da Turàssa.

Sempre intu mèximu periudu gh'è stâ a nàscita de arcüne ciungregasiun religiuse feminìli: intu 1836 Te(r)esa Munardu l'axéva fundàu a Löa e muneghe da Vixitasiùn, ancù a Löa, intu 1885, Ma(r)ia Fransesca de Gesù Rübàttu l'axéva fundàu e Tersiàrie Capucîne. Ancù du 1848 Ma(r)ìa Leunarda Ranìxe l'ha istituìu e Cla(r)ìsse da Santìscima Nunsiâ.

Intu Növesentu, pe diversci ànni u véscu d'Arbenga l'è stàu Ange(r)u Cambiâxu, ch'u vìve i ànni dü(r)ìscimi de due guère, intervenendu ascì persunalmente inti cunfrunti du cumandu tedescu, fin au 1945. In particulâre ufrenduse intu 1942, u 29 de setembre, cumme ustàggiu au pòstu de ciü de sentusinquanta pixuné(r)i sivìli.[16]

L'8 de lüiu du 1949, cu-a leté(r)a apustôlica Qua Augustus Imperator, u pappa Piu XII u l'ha pruclamàu a Beâta Ma(r)ìa Vèrgine, cunusciüa cu-u titulu de Madònna de Puntelungu, prutetrixe prinsipâle da sitài d'Arbenga e da diocexi.[17] Ai 2 de frevâ du 1965 a diocexi asciòrbe intu sò teritòiu a paròcchia de Naxin, ch'a l'éa apartegnüa aa diocexi de Munduvì dau 1804.[18] Vista l'impurtansa da sitài de Impeia, u numme da diocexi u l'è stàu cangiàu in diocexi de Arbenga-Impeia a partì dau 1º de dixembre du 1973, mèntre a baxìlica de San Mau(r)ìssiu au Portu, l'è stà elevâ a cuncatedrâle da diocexi.[19]

Vescuvi

modìfica

Sun chi de sutta inse(r)ìi i vescuvi da diocei scin daa so fundasiun, umetendu i periudi de sêde vacànte ch'i nu süpe(r)an i dui anni o nu sun acertài.

  • Quinsiu † (mensciunàu intu 451)
  • Benedettu I (V seculu)[20]
  • Gaudensiu? † (mensciunàu intu 465)[21]
  • Anonimu † (mensciunàu intu 552)[22]
  • Unu(r)àu? † (mensciunàu intu 585)[23]
  • Iünsiu † (VI/VIII secolo)
  • San Martirian † (VI/VIII secolo)[24]
  • Bônu † (primma del 679 - dòppu u 680)
  • Dexidê(r)iu† (primma del IX secolo)[25]
  • Egidürfu † (mensciunàu inte l'864)[26]
  • San Benedettu II, O.S.B. † (primma de l'885 - 16 frevâ 900 mòrtu)
  • Ingu o Ingorfu? † (primma del 940 - dòppu u 962)[27]
  • Anonimu† (? - 998 diméssu)
  • Erimbèrtu † (mensciunàu intu 1046)
  • Diudàu, O.Carth. † (primma del 1075 - tòstu 1098 depòstu)[28]
  • Adalbèrtu (o Aldebèrtu) † (primma del 1103 - 2 dixembre 1124 mòrtu)[29]
  • Utùn† (1125 - dòppu u 1142)
  • Trüccu I †
  • Bunifassiu I †[30]
  • Uduàrdu † (primma del 1150 - dòppu u 1155)
  • Rubertu † (mensciunàu intu 1159)
  • Lanteriu I † (primma del 1171 - dòppu u 1179)
  • Lisciandru † (mensciunàu intu 1180 tòstu)
  • Alnàrdu † (mensciunàu intu 1189 e 1196)[31]
  • Ibàrdu Fieschi † (fine XII secolo)
  • Trüccu II † (mensciunàu intu 1199)[32]
  • Ubèrtu I † (1205 - 1º utùbre 1211 depòstu)
  • Enrîcu † (mensciunàu intu 1212)
  • Ubèrtu II † (1216 o 1217[33] - dòppu u 1225)
  • Scimùn I † (primma del 1230 - dòppu u 1231)
  • Bunifassiu II † (mensciunàu intu 1233)
  • Sinibardu Fieschi † (primma del 1235 - 1238 diméssu, in seguitu elezüu pàppa cu-u numme de Inocensu IV)
  • Scimùn II † (1238 - ?)
  • Imperiâle Dô(r)ia †
  • Lanteriu II † (primma del 1250 - 1255 ? mòrtu)
  • Lanfràncu de Negru, O.F.M. † (17 frevâ 1255 - tòstu 1288 mòrtu)
  • Nicolò Vaschin, O.F.M. † (28 zenà 1292 - dòppu u 1302 mòrtu)
  • Manuêle Spinnu(r)a † (13 mazzu 1309[34] - tòstu 1320 mòrtu)
  • Giuànni, O.F.M. † (18 lüiu 1321 - 1328 mòrtu)
    • Fedeîgu Cibo † (28 nuvèmbre 1328 - 4 dixembre 1329 diméssu) (aministratû apustôlicu)
  • Fedeîgu de Séva † (4 dixembre 1329 - 1349 mòrtu)
  • Giuànni de Séva † (18 frevâ 1350 - 13 setèmbre 1364 numinàu véscu de Turtuna)
  • Giuànni Fieschi † (13 setèmbre 1364 - 1390 mòrtu)
  • Girbertu Fieschi † (1390 - dòppu u 1415 mòrtu)
  • Antôgnu Da Punte † (10 lüiu 1419 - 1429 mòrtu)
  • Matêu Du Carettu † (2 dixembre 1429 - 1448 mòrtu)
  • Valé(r)iu Caldeîna † (5 nuvèmbre 1466 - zenà 1472 mòrtu)
  • Girolamu Bassu da Rûve † (14 frevâ 1472 - 5 utùbre 1476 numinàu véscu de Recanâti e de Mase(r)â)
  • Leunardu Marchese † (5 utùbre 1476 - 31 lüiu 1513 mòrtu)
    • Bandinellu Sauli † (5 austu 1513 - 19 nuvèmbre 1517 diméssu) (aministratû apustôlicu)
    • Giuliu de' Medici † (19 nuvèmbre 1517 - 5 mazzu 1518 diméssu) (aministratû apustôlicu)
  • Giangiacumu de Gambarâna † (5 mazzu 1518 - 1538 mòrtu)
    • Girolamo Grimaldi † (15 nuvèmbre 1538 - 27 nuvèmbre 1543 mòrtu) (aministratû apustôlicu)
    • Giuànni Battista Sigâ(r)a † (5 dixembre 1543 - 30 marsu 1554 diméssu) (aministratû apustôlicu)
  • Carlu Sigâ(r)a† (30 marsu 1554 - 1572 diméssu)
  • Carlu Grimaldi † (26 nuvèmbre 1572 - 11 utùbre 1581 mòrtu)
    • U(r)àssiu Malaspina † (8 zenà 1582 - 1582 mòrtu) (véscu elezüu)
  • Luca Fieschi † (28 marsu 1582 - 29 dixembre 1610 mòrtu)
  • Dumenegu de' Marini † (11 arvì 1611 - 18 lüiu 1616 numinàu arcivéscu de Zena)
  • Vincensu Landinelli † (3 austu 1616 - 1624 diméssu)
  • Pê Fransescu Costa † (29 arvì 1624 - 14 marsu 1655 mòrtu)
  • Fransescu de' Marini † (2 austu 1655 - 29 marsu 1666 numinàu véscu de Mulfetta)
  • Giuànni Tumâsu Piintuli, C.R. † (29 marsu 1666 - zügnu 1688 mòrtu)
  • Albertu Blotto, O.Carm. † (24 zenà 1689 - dixembre 1690 mòrtu)
  • Zorzu Spinnu(r)a † (12 nuvèmbre 1691 - setèmbre 1714 mòrtu)
  • Carlu Maria Giüseppe de Furnari † (20 frevâ 1715 - 16 nuvèmbre 1730 diméssu)
  • GustìnRivarola † (11 dixembre 1730 - 31 dixembre 1745 mòrtu)
  • Custantìn Sèra, C.R.S. † (9 marsu 1746 - 21 dixembre 1763 mòrtu)
  • Giüseppe Fransescu Ma(r)ìa da Tûre † (11 mazzu 1764 - 9 frevâ 1779 mòrtu)
  • Stêva Giüstiniani † (12 lüiu 1779 - 29 marsu 1791 mòrtu)
  • Paulu Mazzulo † (26 setèmbre 1791 - 7 austu 1802 mòrtu)
  • Ange(r)u Vincensu Andrìa Ma(r)ia Dania, O.P. † (20 dixembre 1802 - 6 setèmbre 1818 mòrtu)
  • Carmine Cordiviola † (2 utùbre 1820 - 29 austu 1827 mòrtu)
    • Sêde vacànte (1827-1832)
  • Vincensu Tumâsu Pirattoni, O.P. † (24 frevâ 1832 - 25 utùbre 1839 mòrtu)
  • Raffaêle Biâle † (27 arvì 1840 - 12 arvì 1870 mòrtu)
  • Pê Anacleêtu Siboni † (27 utùbre 1871 - 23 zügnu 1877 mòrtu)
  • Gaetan Alimonda † (21 setèmbre 1877 - 12 mazzu 1879 diméssu[35])
  • Feìppu Alegru † (12 mazzu 1879 - 2 dixembre 1910 mòrtu)
  • Giusuè Cattarossi † (11 arvì 1911 - 21 nuvèmbre 1913 numinàu véscu de Fèltre e Bellün)
  • Cèlsu Carletti (Pacifico da Seggiano), O.F.M.Cap. † (25 austu 1914 - 22 utùbre 1914 mòrtu)
  • Ange(r)u Cambiâxiu † (22 zenà 1915 - 6 zenà 1946 mòrtu)
  • Raffaêle De Giuli † (18 frevâ 1946 - 18 arvì 1963 mòrtu)
  • Girbertu Baroni † (30 mazzu 1963 - 27 marsu 1965 numinàu véscu da Reggiu Emìlia)
  • Lisciandru Piazza † (18 mazzu 1965 - 6 utùbre 1990 riti(r)àu)
  • Màriu Uliveri (6 utùbre 1990 - 1º setèmbre 2016 diméssu)
  • Guglielmu Burghetti, sucedüu u 1º setèmbre 2016

Statistighe

modìfica

A diocexi a cuntava intu 2020 157.000 battezzati in sce na pupulasiùn de 176.000 persune, ch'i curispunde a l'89,2% du tutâle.

ànnu pupulasiun presbite(r)i diacuni religiusi parocchie
battezài tutâle % nüme(r)u seculâri regulâri batezài pe presbite(r)u òmmi dònne
1905 ? 119.280 ? 571 485 86 ? ? ? 170
1959 117.280 117.500 99,8 328 226 102 357 140 935 169
1969 148.584 148.770 99,9 268 182 86 554 94 895 136
1980 165.500 165.792 99,8 252 168 84 656 1 111 786 192
1990 164.700 165.300 99,6 216 140 76 762 2 98 703 164
1999 162.000 164.000 98,8 197 129 68 822 12 84 481 162
2000 162.000 164.000 98,8 194 130 64 835 14 80 470 162
2001 162.000 164.000 98,8 192 131 61 843 16 77 470 162
2002 162.000 164.000 98,8 195 136 59 830 16 75 468 162
2003 162.000 164.000 98,8 182 128 54 890 16 72 464 162
2004 162.000 164.000 98,8 192 134 58 843 17 74 403 162
2006 163.000 165.000 98,8 196 139 57 831 17 73 443 163
2012 158.000 168.200 93,9 176 129 47 897 22 61 331 162
2015 158.400 171.500 92,4 182 135 47 870 21 59 316 162
2018 162.600 176.000 92,4 173 134 39 939 23 48 233 162
2020 157.000 176.000 89,2 165 126 39 952 22 45 230 162

Nòtte

modìfica
  1. ↑ (IT) Giuseppina Spadea, Philippe Pergola e Stefano Roascio, Albenga. Un antico spazio cristiano, Chiesa e monastero di San Calocero al Monte, Zena, Fratelli Frilli Editori, 2010, ISBN 88-75-63521-8.
  2. ↑ (IT) Pietro Paganetti, Istoria ecclesiastica della Liguria, Zena, 1765, pp. 11, 270.
  3. ↑ Semeria, 1843, p. 353; Rossi, 1870, p. 76
  4. ↑ Dal sito Beweb citato tra le fonti.
  5. ↑ Leonis Magni Epistule, XCVII, 3, in Patrologiae cursus completus, series latina, a cüa de J.P. Migne, 54, Pa(r)îgi, 1881
  6. ↑ Calzamiglia, 2014, p. 6
  7. ↑ Aghatonis Pape Epistule, III, col 1238, in Patrologiae, cit., 87, Pa(r)îgi, 1863
  8. ↑ J.Carbonara, Giovanni, Romma, 1981.
  9. ↑ La Cattedrale di Albenga, Arbenga, Litografia Bacchetta, 2007.
  10. ↑ Navone, Dell'Ingaunia, cit., III, pp. 204-205, còpia du seisentu du canônicu Paneri
  11. ↑ (IT) Giovanni Oliviero, Uomini illustri, in Memorie storiche della Città di Ceva, Seva, Teonesto Gareone, 1858, p. 343. URL consultòu o 7 dexénbre 2021.
  12. ↑ Dau scìtuBeweb mensciunàu fra e funti
  13. ↑ Gio Ambrogio Paneri, Sacro, e vago Giardinello, succinto repilogo delle Ragioni delle Chiese, e Diocesi d'Albenga, cominciato da Pier Francesco Costa Vescovo d'Albenga dell'anno 1624, in tre tomi diviso, Arbenga, Diocexi de Arbenga-Impéia, 1624-1625., manuscrîtu in papê, divisu in tréi tômmi, cunservàu inte l'archiviu diucesàn
  14. ↑ Dal sito Beweb citato tra le fonti.
  15. ↑ Testu da bulla in: Rossi, 1870, pp. 351-355
  16. ↑ Dal sito Beweb citato tra le fonti.
  17. ↑ (LA) Lettera apostolica Qua Augustus Imperator, AAS 42 (1950), pp. 591-593.
  18. ↑ (LA) Decreto Quo aptius animarum, AAS 57 (1965), pp. 610-611.]
  19. ↑ (LA) I due decreti In dioecesi Albinganensi, AAS 66 (1974), pp. 27-29.]
  20. ↑ Numme du véscu restituìu mediante 'n epigrafe atribuìbile au V Seculu (Calzamiglia, 2014, p. 10).
  21. ↑ Segundu serti sudiuxi l'éa véscu de Avêia, in Abrüssu. Pe âtri dòppu Gaudensiu ghe se(r)éa stàu Sarviu, destinatâiu peò da diocexi de Albi, in Fransa
  22. ↑ Mensciunàu pe u scinudu milanese de quell'ànnu asemme ai âtri vescuvi ligüri, nu se ne cunusce u numme (Calzamiglia, 2014, p. 11; a p. 33 se dîxe che u véscu u l'éa Iünsiu)
  23. ↑ Inta Vita sancti Verani, vescu a Cavaillon vescovo di Cavaillon, l'è mensiunàu in vescu: Honoratus; ma segundu Lanzoni, Unu(r)àu l'éa u numme du véscu milanese, nu de Arbenga, atîvu int'in periudu quande i milanesi i stavan a Zena; l'è in questu periudu ch'u ciamma u santu e cumensa a predicâ u Vange(r)u intu teritòiu de Arbenga.
  24. ↑ I nummi de Iünsiu (Iuncius) e de Martirian sun ducumentài dai Acta Sancti Martiriani episcopi et martiris, cunusciüi in Itàlia numma dau 1969. Cfr. Calzamiglia, 2014, pp. 10, 22; Nino Lamboglia, Un Vescovo di Albenga sconosciuto: S. Martiriano, in Rivista Ingauna e Intemelia, XXVIII-XXX (n.1-4), 1973-1975, pp. pp. 1-10.
  25. ↑ Segundu a Chronica du munastê de San Pê in Va(r)atèlla, Dexidê(r)iu l'axéva cunsacràu a baxilica int'in epuca inserta, primma de l'etài carulingia (Calzamiglia, 2014, p. 11).
  26. ↑ Dal sito Beweb citato tra le fonti.
  27. ↑ Inserta l'è l'apartenensa de stu véscu aa sêde de Arbenga, perché inti dui ducumenti ch'i ripòrtan u sò numme, nu ven mai dìtu de quale diocexi u fusse véscu (Semeria, 1843, p. 365).
  28. ↑ L'éa stàu cundanàu cumme scimunìacu au scinudu de Milan inte l'arvì du 1098, sub conditione, "se ducca entru a festa di sànti Pê e Paulu nu l'avésse abandunàu a sêde invàsa o a nu l'avesse dàu ina giüsta repa(r)asiùn" (Calzamiglia, 2014, pp. 28, 33).
  29. ↑ In papê du 1123 ripòrta e firme di véscuvi che ghe sucedden e cunferman a dunasiun fâ da Aldebertu; in urdine sun ripurtài i numme de Utùn, Lanteriu, Alnardu e Trüccu. Semeria, 1843, pp. 367-368
  30. ↑ I véscuvi Trüccu I e Bunifassiu I sun mensciunài da Üghelli, ma sensa nisciün rife(r)imentu ducumentà(r)iu a sustegnu.
  31. ↑ Üghelli ripòrta in vescovo Alraudu intu 1189 e Airaldu intu 1196; in tütt'i dui câxi nu s'ha arcüna ducumemtasiun a sustegnu da crunulugia; pe Semeria u se tratta du mèximu véscu, du quale nu existen ducumenti ch'i repòrten u sò numme.
  32. ↑ Üghelli rife(r)isce che u numme de stu vescu chi "floruit a. 1199" (col. 915), ma nu ne ripòrta a funte; segundu Semeria (Semeria, 1843, p. 373) a nu l'existe nisciün ducumentu che u parle de Trüccu II.
  33. ↑ Secondo Gams e Eubel, Oberto fu consacrato l'8 marzo 1217; Calzamiglia (Calzamiglia, 2014, p. 29) riporta invece la data del 5 marzo 1216.
  34. ↑ L'éa aministratû apustolicu da sêde primma da so nomina (zà intu 1306).
  35. ↑ U 12 de mazzu ven incaregàu cardinâle de Santa Ma(r)ìa in Traspuntìna

Bibliugrafìa

modìfica

Âtri prugetti

modìfica
Contròllo de outoritæVIAF (EN) 158710530 · ISNI (EN) 0000 0001 0588 5491 · SBN (IT) UBOV133330 · LCCN (EN) nr88002257 · GND (DE) 4685124-0 · WorldCat Identities (EN) nr88-002257
Estræto da "https://lij.wikipedia.org/w/index.php?title=Diocexi_de_Arbenga_e_Impeia&oldid=251775"