Bànca (famìggia)

famìggia de lignêua da Repùbrica de Zêna
ZE
Quésta pàgina a l'é scrîta in zenéize, segóndo a grafîa ofiçiâ

I Bànca, ciàmæ Bànco, De Bànca[1] ò Da Bànca[2] ascì, són stæti 'n'inportànte famìggia de lignêua da Repùbrica de Zêna. Intræ inte l'Albèrgo di Giustinién, tra i sò ménbri gh'é stæto 'n dûxe da Repùbrica e doî cardinæ da Gêxa catòlica. Pe de ciù, co-in ràmmo ch'o s'êa trasferîo a Rómma, i Bànca àivan o tìtolo de prìnçipi de Basàn ascì. A famìggia, in sciâ fìn sopravisciûa sôlo into sò ràmmo româno, a s'é do tùtto estìnta into córso do sécolo XIX.

O stémma da famìggia Bànca de Zêna[1].

E òrìgine

modìfica

A famìggia Bànca a l'é òriginâia do pàize de Rapàllo, co-ina prìmma mençión a-a sò stöia ch'a remónta za a-i ànni trénta do Çinqueçénto, sàiva a dî quànde o sò ménbro ciù avoxòu, l'Aostìn Giustiniàn, a l'à scrîto 'n'outobiografîa inta sò òpera ciù famôza, i Castigatissimi annali, contegnûa inta crònaca pe l'ànno 1470, quéllo quand'o l'é nasciûo[2].

O nómme Bànca o vêgne da 'n antîgo castéllo, conosciûo da-i rapalìn cómme o castéllo da Bànca, vixìn a-o quæ gh'êa a prìmma abitaçión da famìggia, ch'a l'à pöi conservòu sta denominaçión chi dòppo ésise trasferîa a Zêna[2]. O castéllo da Bànca, za deruòu méntre o Giustiniàn o scrivéiva i sò anâli, o se trovâva da-arénte a-o bórgo, in sce 'n péuzzo dónde ancheu gh'é a coscì dîta Tôre Baràtta, e, segóndo a tradiçión, o l'à pigiòu quésto nómme da-o fæto che, inti moménti de perìcolo, o bànco de dónde l'outoritæ locâle a l'aministrâva a giustìçia o fésse stramuòu chi, inta 'na postaçión fortificâ[3].

Da Rapàllo, inte 'n moménto no mêgio precixòu tra i sécoli XIII e XIV, a famìggia Bànca a l'à dónca fæto stramûo a Zêna, parteçipàndo a-e ativitæ comerciâli da çitæ e arivàndo a gestî di tràfeghi inte colònie da Repùbrica, co-a sò prezénsa ch'a l'é atestâ into Levànte, a Scîo.

L'Albèrgo Giustiniàn

modìfica

Moménto bén inportànte pi-â stöia da famìggia o l'é stæto, a-i 14 de novénbre do 1362, a creaçión de 'na socjêtæ a Scîo, a coscì dîta Maónn-a "nêuva", institoîa con l'òbietîvo de gestî l'aministraçión e i comèrci de l'îzoa. A quésta asociaçión da sùbito o gh'à parteçipòu o Pòulo Bànca, tra i sotoscritoî òriginâli da maónn-a con âtri ùnze nòbili zenéixi, sàiva a dî o Nichiôzo de Canétto de Lavàgna, o Zâne Cànpo, o Françésco Aràngio, o Nichiôzo de Sàn Teodöo, o Gabriælo Adórno, o Tomâxo Lóngo, l'Andrieu Cànpo, o Rafè de Fornêto, o Luchìn Néigro, o Pêo Oivê e o Françésco Gaibâdo. Pe unîse inte 'n mòddo ciù stréito, óltre che pe mêzo da maónn-a, i dózze sòcci òriginâli (ciù o Pêo de Sàn Teodöo, o trezén) àn creòu 'n Albèrgo di nòbili ascì, pigiàndo 'n segóndo cognómme ch'o foîse in comùn fra de lô, sàiva a dî quéllo de Giustiniàn[4][5].

Da chi, a stöia da famìggia Bànca a l'é andæta aprêuvo a quélla di Giustinién, diventàndo 'na pàrte atîva da vìtta polìtica e econòmica de Scîo pe-i doî sécoli a vegnî. Però, inte l'ànno 1566, a colònia zenéize, ùrtima rocafòrte crestiànn-a into Levànte, a l'é chéita in sciâ fìn inte moén di Tùrchi, co-i nòbili sopravisciûi che són fîto tornæ in pàtria.

I Bànca, in particolâ, àn trovòu rifùggio into Stâto Pontifìccio insémme a ménbri de âtri ràmmi da famìggia Giustiniànn-a, gràçie a l'arénbo do Vinçénso Giustiniàn Bànca, arivòu a Rómma za da quàrche ànno e che, into 1570, o l'êa stæto nominòu cardinâ[4]. A fortùnn-a di Bànca a Rómma a l'é però comensâ co-a mòrte sénsa erêdi legìttimi do marchéize Vinçénso Giustiniàn, ch'o l'à nominòu cómme sò erêde universâle, co-în àtto do 22 de zenâ do 1631, l'Andrîa Giustiniàn, fìggio do Casàn Giustiniàn Bànca che, scapàndo da Scîo, o l'êa andæto a stâ a Mescìnn-a. Into 1638, con l'agiùtto de l'Òràçio Giustiniàn Lóngo, l'Andrîa o s'é spozòu con l'Ànna Màia Flamìnia Pamphili, fìggia de Dònna Òlìnpia e néssa do futûro Pàppa Inocénso X. Con l'eleçión do pontéfice, tra i vàrri privilêgi concéssi a-a famìggia, a-i 21 de novénbre do 1645 l'Andrîa Giustiniàn o l'é stæto nominòu prìmmo prìnçipe de Basàn, inouguràndo coscì o ràmmo ciù avoxòu de l'antîga famìggia di Bànca[4].

A ògni mòddo i Bànca che stâvan a Zêna àn continoòu a-avéi 'na çèrta inportànsa ascì, scibén che in mezûa minô rispètto a-i Giustinién de âtre famìgge cómme i Cànpi e i Lónghi, co-o sò ménbro ciù avoxòu, o vésco Aostìn Giustiniàn Bànca, ch'o l'àiva òtegnûo l'incàrego de continoâ i anâli zenéixi, e co-o Brìçio Giustiniàn Bànca, co-o quæ a famìggia a l'é arivâ scìnn-a-a màscima càrega da Repùbrica. Pe de ciù, l'é ancón minsonòu o Pêo Françésco, fìggio do Zâne Françésco, senatô da Repùbrica inte l'ànno 1586[6]. Into méntre, i Bànca de Rómma àn continoòu a governâ o féodo de Basàn pe tòsto doî sécoli, co-a famìggia ch'a l'àiva conservòu a propiêtæ in sciâ mâvegiôza Coleçión Giustiniànn-a, inandiâ da-o marchéize Vinçénso e tra e ciù rìcche da çitæ, óltre a portâ di sò ménbri a-e ciù âte càreghe pontifìccie, cómme co-o cardinâ Giàcomo Tomâxo[4].

A roìnn-a di Bànca a l'é arivâ da-i fæti lighæ a-a rivoluçión françéize e a-a creaçión da prìmma Repùbrica Româna, con requixiçioìn e sachézzi a-i dànni de vàrie famìgge de lignêua da çitæ, pe finî do tùtto co-a mòrte sénsa erêdi dirétti do Vinçénso VI, ùrtimo prìnçipe de Basàn, co-o quæ s'êa ezourîo o patrimònio de famìggia ascì, méntre a coleçión Giustiniànn-a a vegnîva do tùtto desmantelâ e vendûa in tòcchi. Defæti, co-i sò fræ Giàcomo Tomâxo e Loénso ch'àivan pigiòu i vôti, l'ùrtimo ménbro da lìnia méistra o l'é stæto a fìggia Çeçìlia, ch'a s'é maiâ co-o Càrlo Bandìn. Con l'estinçión di Bànca, o tìtolo de Basàn o l'é pasòu a-o Lionàrdo Giustiniàn Denéigro, dezignòu da-o Vinçénso VI cómme sò erêde, ma a-a sò mòrte, tórna sénsa erêdi e con l'estinçión di Giustiniàn Denéigro ascì, o tìtolo o l'é finîo a 'n Giustiniàn Recanéllo. In sciâ fìn, do 1863, l'é stæto nominòu prìnçipe de Basàn o Sigismóndo Giustiniàn-Bandìn, fìggio de l'ùrtima Giustiniànn-a Bànca e dónca nêvo do Vinçénso VI, co-o quæ o tìtolo o l'é pasòu a 'na famìggia româna, no sénsa 'na lónga questión giurìdica in sce l'ereditæ promòssa da-i Giustiniàn Recanéllo, l'ùnica brànca di Giustinién a êse sopravisciûa a Rómma[4].

Ménbri avoxæ

modìfica
  • Elîa Bànca: prìmmo Bànca a êse minsonòu inti èrboi de famìggia, da lê discéndan, inte l'órdine, Òbèrto, Pasquâ, Nicòlla[7] e, in sciâ fìn, o Pòulo, o prìmmo di Bànca a intrâ into nêuvo Albèrgo Giustiniàn. L'Elîa o l'é stæto, insémme a l'Ansâdo Döia e o Rolàndo Mæn, cónso do Comùn de Rapàllo, vegnìndo coscì minsonòu inte 'n pàtto do 18 de frevâ do 1171 firmòu con l'abòu de Sàn Martìn de Portofìn, ch'o s'êa apénn-a separòu da-o monestê de Sàn Frutuôzo[8].

Giustiniàn olim Bànca

modìfica
 
Ritræto do cardinâ Giàcomo Tomâxo, òpera de Ludovîco Liparìn

Prìnçipi de Basàn

modìfica
  • Andrîa Giustiniàn Bànca (1605-1676): fìggio de Casàn e de Catænn-a De Bellis, o l'é nasciûo a Mescìnn-a, çitæ dond'o s'êa rifugiòu o poæ dòppo a fûga da Scîo. Nominòu da-o marchéize Vinçénso Giustiniàn cómme sò erêde universâle, gràçie a 'n ligàmme de parentêla co-o pàppa Inocénso X o l'é stæto nominòu prìmmo prìnçipe de Basàn[4].
  • Càrlo Benéito Giustiniàn Bànca (1649-1679): o segóndo prìnçipe de Basàn, o l'à continoòu l'òpera de refæta do bórgo inandiâ da-o poæ ma aprêuvo a-a sò mòrte inprovîza, a-apénn-a trent'ànni d'etæ, o l'à governòu pe sôli tréi ànni[4].
  • Vinçénso Giustiniàn Bànca (1673-1754): tèrso prìnçipe de Basàn, co-a mòrte do poæ quànde o l'àiva sôlo sêi ànni, o féodo o l'é stæto gestîo pe 'n çèrto ténpo da-a moæ, Catænn-a Gonzâga de Novelæa. Apascionòu de letiatûa e mêxìnn-a, o l'à fæto pàrte de l'Académia de l'Arcàdia[4].
  • Gêumo Vinçénso Giustiniàn Bànca (1714-1757): quàrto prìnçipe de Basàn, o s'é spozòu con l'Ànna Màia Rùspolo, da-a quæ o l'à avûo 'n sôlo fìggio, Benéito[4].
  • Benéito Giustiniàn Bànca (1735-1793): quìnto prìnçipe de Basàn, o s'é spozòu co-a fìggia de 'n cónte irlandéize, Çeçìlia Charlotte Mahony, da-a quæ o l'à avûo nêuve fìggi. Óltre a-o Vinçénso, sò erêde, se peu ancón aregordâ o Giàcomo Tomâxo, ch'o saiâ nominòu cardinâ mancàndo de pöco l'eleçión a pàppa ascì[4].
  • Vinçénso Giustiniàn Bànca (1762-1826): sèsto e ùrtimo prìnçipe de Basàn da famìggia di Bànca, a-a sò mòrte sénsa erêdi màscci a s'é estìnta a lìnia di Giustiniàn olim Bànca de Rómma[4].
  1. 1,0 1,1 (IT) Giovanni Battista di Crollalanza, Dizionario storico-blasonico delle famiglie nobili e notabili italiane, estinte e fiorenti, vol. 1, Pîza, 1886, p. 87.
  2. 2,0 2,1 2,2 Giustiniàn, 1537, Car. CCXXIII
  3. (IT) Angelo Canessa, La Torre Baratta - Opera di un'antica nobile famiglia rapallina (PDF), in I Rapallin, ànno VI, n. 9-10, 2016.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 (IT) Giustiniani di Genova, in sce giustiniani.info. URL consultòu o 31 dexénbre 2022.
  5. Giustiniàn, 1537, Car. CXXVII
  6. Scòrsa, 1924, p. 28
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 (FR) Carl Hermann Friedrich Johann Hopf, Chroniques gréco-romanes: inédites ou peu connues, publiées avec notes et tables généalogiques (PDF), Weidmann, 1873.
  8. (IT) Paolo Pendola e Umberto Ricci, Storia di Santa Margherita Ligure - parte decima (PDF), in I Rapallin.
  9. (IT) Enrico Basso, GIUSTINIANI, Andreolo, in Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 57, Rómma, Treccani, 2001.
  10. (IT) La vita amministrativa dei Giustiniani a Chios, in sce giustiniani.info. URL consultòu o 31 dexénbre 2022.
  11. (IT) Bovino - Monumento sepolcrale di monsignor Angelo Giustiniani, in sce giustiniani.info. URL consultòu o 31 dexénbre 2022.
  12. (IT) Aurelio Cevolotto, GIUSTINIANI, Agostino, in Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 57, Rómma, Treccani, 2001.
  13. (IT) I Giustiniani di Genova ed i "Giustiniani-Bandini", in sce giustiniani.info. URL consultòu o 31 dexénbre 2022.
  14. (IT) Maristella Cavanna Ciappina, GIUSTINIANI, Brixio, in Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 57, Rómma, Treccani, 2001.
  15. (IT) Sergio Bonadonna e Mario Marcenaro, Rosso Doge: i Dogi della Repubblica di Genova dal 1399 al 1797, Zêna, De Ferrari Editore, 2018, ISBN 978-88-6405-998-3.
  16. (IT) Edoardo Aldo Cerrato, Caravaggio alla chiesa nuova, in sce yumpu.com, p. 1. URL consultòu o 31 dexénbre 2022.
  17. (IT) Simone Bonechi, GIUSTINIANI, Giacomo, in Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 57, Rómma, Treccani, 2001.
  18. Baroncelli, Conticello & Scatizzi, p. XXVI
  19. Giustiniàn, 1537, Car. CCXXV
  20. Giustiniàn, 1537, Car. CCXXVI
  21. 21,0 21,1 (IT) Dario Busolini, GIUSTINIANI, Vincenzo, in Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 57, Rómma, Treccani, 2001.
  22. Baroncelli, Conticello & Scatizzi, p. II

Bibliografîa

modìfica

Âtri progètti

modìfica

Colegaménti estèrni

modìfica