Carènda (turènte)

turènte da Ligüria
AR
Sta pagina chi a l'è scrita in arbenganese, intu parlà di Furtìn

A Carènda[n. 1] (Carenda in italiàn) u l'è in turènte lungu tòstu 6 chilòmetri ch'u scûre in Arbenga[1] e u se càccia intu Mâ Lìgüre, ai cunfìn cu'u Sejâ.

A Càrenda vìsta dau punte de l'Aurelia

Geugrafìa

modìfica
 
Màppa du percursu da Carènda

U basìn da Carènda u l'è svilüpàu inta parte a setentriùn da Ciâna d'Arbenga, insémme a di âtri rièi ciü picìn, cumme l'Antugnàn e u San Roccu, st'ürtimu ch'u l'è zà intu cumün du Sejâ.[1] Sulu pe' sò cuntu u riva a cruvì tòstu öttu chilòmetri quaddri[2] de estensciùn, e u l'è pe' stu fètu lì u ciü gròssu riàn a scûre in Arbenga, levâ a Sènta. U sò cumprensôiu da ina parte u l'ha cumme cunfìn l'Antugnan (a punènte, vèrsu a Ciâna) mèntre da l'âtra u se larga versu i munti, armênu fin in sa Ròcca de L'Ommu[3] (557 m), dund'a levante a se arve a Valle Ibà, furmâ dau Tursê, riàn ch'u l'ha in spartiègua ch'u se spuncia fina daa custêa du Munte Pìccaru (280 m). Ciü a punènte da Ròcca, u Pesâtu, dund'u turènte u g'ha e sò funti e u sò basìn u cunfina cun quellu du Nêva.[2]

Percursu

modìfica

U riàn u nàsce pôcu au de sutta du Munte Pesâtu (686 m), ai cunfìn cu'u teritôiu du cumün de Cixàn, fra e lucalitè de Bandìe e da Còsta da Tana. U scûre fin a rivà in Cian Boschi, marcandu pe' in bellu tòccu u cunfin fra i dui cumün. Passâ a regiùn du Rüàu, a munte de Sàlea, u tucca da vixìn u stradùn, passandughe au de sutta e cuntinuandu in zü versu l'Uiveu-Tèra Cuniggiu, pe' chinà pöi versu Campugexa a l'artessa de l'autustràdda. Traversandu, inta Ciâna, e lucalitè de Rapaline, e di Paraggi, u riva inta regiùn da Carènda, ch'a ne porta u numme. Inte l'ürtimu toccu u riàn u l'è stètu incementàu, cun de gròsse müaje in si fianchi ch'i ne cuntegne u lettu. E aa fìn u sbucca inta maìna ai cunfin cu'u Sejâ, ‘na sentêna de mêtri ciü in zü che u punte in se l'Aurelia.[3]

Afluènti

modìfica

A ciü parte di afluènti a se ghe caccia daa sinìstra, fra sti lì ghe n'è trèi picìn ch'i se ghe caccia pôcu dòppu l'inissiu du sò cursu, a l'artessa de Cave. De dòppu i ghe sùn:[3]

  • U Riàn di Cuùmbi[1], u nàsce a partì da dund'i se ünisce u Riàn di Grupìn cun quellu di Rubìn, a l'artessa da regiùn di Rubèrti, a Sàlea. Tantu ün cumme l'âtru rammu i l'han e funti dae pàrti da Còsta da Tàna, ciü a levante de dund'a nàsce a Carènda.
  • U Riàn du Fossu: u l'ha origine inta Funtanavìva, ch'a se tröva ascì sta lì dae parti du Pesâtu. U finìsce inta Carènda da l'Uiveu, dòppu avê pigiàu l'ègua du Riàn de Funtane a munte da gêxa de San Giacumu. U scûre pe'a ciü pàrte au levante du paìse de Sàlea.
  • U Riàn de Ciàppe (o de Ciòppe)[1], u dêve u sò numme daa regiùn dund'u pàssa primma de caciâse inta Carènda, tòstu ai cunfin cun Campugexa. U recampa püe i rièi du Murtêu, da Cà du Campu e da Vidua.
  • U Riàn Fuscàu[1], u pàrte d'in si munti versu A Peàgna, pe' passà de fiancu ae Belòtte e aa Vallà, fin a rivà daa Carènda de Rapalìne, dund'u se càccia inta Carènda, nu prìmma d'avê passàu ascì a stradda pruvinciale.

De dòppu u riàn u pàssa da San Zòrzu, cu'u cursu ch'u cêga au de sutta de Casermette e u piggia in àndiu tòstu du tüttu drìtu, defèti l'ürtimu chilòmetru u l'è incementàu, fin a che u nu sbucca intu mâ, ina ôta passàu l'Aurelia, a regiùn da Carènda de Sutta e ancù a feruvìa.[4]

U numme da Carènda u l'è mensiunàu fin dau mediuevu, scicumme ch'u cumpaìsce cumme Kalenda inti Statüti d'Arbenga du 1288[5], diferènti i sun pöi i nummi ch'i ghe sun stèti dèti de dòppu, fra sti lì u se ricorda Callede fossatum, ch'u se tröva inti catasti du 1420 o, ancù, i vàri Riano delle Calende[6], Canale Calandra[7] e Canale delle Calande, ch'i se tröva inte màppe disegnè du Settesèntu dau Matteo Vinzoni.[1] A stu prupôxitu da ‘na testimuniansa ripurtâ da stu lì u se sa che u riàn, inti periudi de secca, u l'éa döveàu cumme passaggiu da chi u traffegava de sfröxu a sâ, ch'i ne vegnìva da l'entrutèra.[8] De cuntru, aa fìn de stu seculu[9] e inti primmi de l'Öttusèntu, cumme inte carte du Giacomo Brusco[10], u vegne ancù ciamâ La Calenda, mèntre a denuminasiùn La Carenda a cumpaìsce intu saggiu storicu du Cottalasso du 1820.[11]

Ambiènte natüale

modìfica

U cursu d'ègua u l'è pe' ina parte sutta tütela ambientale, vistu che a pruvincia de Saùna a l'ha istituìu ina zôna prutètta[12], scicumme che intu riàn se ghe tröva ina gran varietè tantu de ciànte cumme de béstie. De cuntu, fra tütti, a presènsa da tartarüga Emys orbicularis ingauna, ciü de sèrti géneri de rène e de baggi.[13] Cumme ciànte d'ègua dûse se mensiùna tipi de cànne e de alghe, cumme a Chara[13], ch'a l'è rèa. Ancù de interèsse u l'è in picìn laghettu ch'u se furma aa cunfluènsa fra u Riàn de Funtane e u Riàn du Ciò, quand'i furma u Riàn du Fossu (au de sutta de Cave).[14]

Ecunumia

modìfica

Sebèn che u sò cursu u l'è ciütòstu cürtu, a sò ègua a l'è stèta inti anni sfrütâ, tantu ch'u se sa che intu mediuevu i l'ean presènti di muin[1], ma de sti lì au dì d'ancöi u nu l'è restàu ninte. De cuntru e zône de dunde u pàssa u riàn e sun pe'a ciü pàrte agricule, a partì dae cultivasiùi de fàsce d'uìva, survatüttu fra Sàlea e Cian Boschi, ch'e sùn giè de moddu ch'u ghe picche bèn u sû.[15] Ciü in bassu i làscia pòstu ae stüffe e ae cultüe in campu avèrtu, cumme quelle de ciànte da òrtu e de sciùe, pe'a ciü parte in sa fin du riàn, dund'u gh'è in bèllu nümeu de aziènde agricule.[16] Limitè invece i impianti de l'indüstria, levàu quarche casu, cumme a Cava de Sàlea, dismissa da tèmpu[17], da dund'u se piggiava u tuvu.[1]

Nòtte dialetâli

modìfica
  1. A prununsia a pò êsse diferènte a segunda du parlante e de sò origini: se ghe dìxe [ka'rɛnda] dae parti di Furtìn e da Carènda, mèntre in Arbenga Veggia u se ghe dìxe [ka'ɹɛnda] (Ca"ènda o Ca(r)ènda), cumme u vegne dìtu ascì inti paisi ch'i l'hàn ina prununsia da "e" avèrta. De cuntru, intu parlà de gènte de l'âta Nêva (presèmpiu) u numme u vegne [ka'ɹenda] (Ca(r)énda), in lìnea cun l'àndiu ch'i l'han sti dialetti. Sun puscìbili, ancù, de furme dunde a "r" a l'è spaìa du tüttu cumme Caènda (pr. [ka'ɛnda]).

Nòtte au tèstu

modìfica
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Ferrando, 2019, Rio Carenda, p. 161
  2. 2,0 2,1 AA.VV., 2016, 2.1 Caratteristiche del Bacino - Geografia, p.8
  3. 3,0 3,1 3,2 E infurmasiùi presentè e sun stète recampè a partì da: (IT) Piani di bacino stralcio per l'assetto idrogeologico (torrente Carenda), in sce pianidibacino.ambienteinliguria.it. URL consultòu o 26 dexénbre 2024. Tôe 245110-100-140-150 e 245070-060
  4. AA.VV., 2016, 2.6.1.1 Descrizione della rete idrografica - Torrente Carenda allo sbocco a mare, p.18
  5. (IT) Josepha Costa Restagno, Gli Statuti di Albenga del 1288, Zena, Società Ligure di Storia Patria, 1995. (I 104; III 76)
  6. Matteo Vinzoni, Tipo geometrico di parte della Riviera di Ponente, Zena, 1750
  7. (IT) Matteo Vinzoni, Pianta del Commissariato della Sanità di Albenga, in Pianta delle due Riviere della Serenissima Repubblica di Genova divisa ne Commissariati di Sanità, Zena, 1758, p. 80.
  8. (IT) AA.VV., Matteo e Panfilio Vinzoni nella città e nel territorio di Albenga (1750-1), in Carte e cartografi in Liguria, Zena, SAGEP Editrice, 1986, pp. 145-160, ISBN 9-788-87058212-3.
  9. (IT) Carta topografica in misura del litorale della Riviera di Ponente (Parte sesta), in sce igmi.org. URL consultòu o 29 dexénbre 2024.
  10. Giacomo Agostino Brusco, Delineazione della Costa fra il Capo delle Mele e Pietra, Zena, 1800 ca.
  11. (IT) Giuseppe Cottalasso, Capo VIII. Dei Fiumi, e Torrenti che sono fra i confini della Città d'Albenga., in Saggio storico sull'antico ed attuale stato della città d'Albenga compilato da Giuseppe Cottalasso avvocato, Zena, Stamperia Delle-Piane, 1820, p. 158.
  12. (IT) Area protetta Provinciale Rio Carenda, in sce provincia.savona.it. URL consultòu o 29 dexénbre 2024.
  13. 13,0 13,1 Ferrando, 2019, Rio Carenda, p. 162
  14. (IT) Area protetta Provinciale Rio Carenda, in sce provincia.savona.it. URL consultòu o 27 dexénbre 2024.
  15. AA.VV., 2016, 2.5.2.2.1 Territori agricoli - Colture permanenti arboree, p.16
  16. AA.VV., 2016, 2.5.2.1 Territori agricoli - I seminativi, p.16
  17. AA.VV., 2016, 2.3.8 Cave, p.13

Bibliugrafìa

modìfica

Âtri prugètti

modìfica