Ortografia do De André

ZE	Quésta pàgina a l'é scrîta in zenéize, segóndo a grafîa ofiçiâ

I tèsti de cansoìn do capolavôro do Fabrizio De André «Creuza de mä» són segoîi da dötræ anotaçioìn pe lêze o zenéize dêuviòu inta scritûa di tèsti. Ve-e chi ste anotaçioìn:

Zena e De André

E vocâli

• é stréita (comme felicità, fede, pena, ecc.)

• è larga (cómme bello, cernia)

• û (cómme in françéize salût, rue)

inti âtri câxi e vocâli se pronónçiàn cómme in italiàn

E consonànti

• ç (cómme a “s” àspia de serpente, senza, sughero)

• z (cómme a “s” inpûa italiànn-a, esame, esoso)

• x (cómme a “j” françéize de je, jeu, justement)

• scc (cómme inta pronónçia regionale da parolla “scentrato”)

• n- (a se pronónçia into nâzo – velâ – sénsa métte a léngoa in sciô çê da bócca, scìmile a “ng” de paròlle ingléixi singer, singing, hanging)

I ditónghi

• æ (cómme a “è” con l’acénto grâve, larga, avèrta)

• eu (cómme in françéize feuil, bleu, amoureux)

Âtre particolaritæ da léngoa zenéize

• L’acénto çirconflèsso o se dêuvia pe-i vèrbi a l’infinîo e pe prononçiâ a û

• A diérexi a l’alonghìsce o són de vocâli dond’a l’é mìssa (prezénpio “mâ” – mare, o se pronónçia maa)

• L’acénto tònico o vén indicòu sôlo quànde a paròlla a no l’é ciànn-a ö sæ quand’o no càzze in sciâ penùrtima scìlaba (prezénpio volontà, fàscino, ecétera)