Gêxa da Madònna da Nêve (Veserxe)

AR	Sta pagina lì a l'è scrìccia in arbenganese, inta varietài castreveglina

A gêxa da Madonna da Nêve (ascì de Santa Marìa ad Nives, in italiàn Nostra Signora della Neve) u l'è in edifissiu religiùsu ch'u se tröva a Veserxe, sêde da paròcchia da vìlla castreveglina, in ta diocexi d'Arbenga.

A gêxa da Madònna da Nêve vista dau de frunte

Storia

Numinâ pe'a primma vôta du seculu XVI cumme uratoriu campèstre dürante a vîxita apustôlica aa diocexi d'Arbenga fàccia in tu 1585 da u Nicolò Mascardi (véscu de Àccia e Mariana), a gêxa a pà ch'a secce stâ tirâ sciü pe' cumuditài dai abitanti da villa de Veserxe, a l'imprensippiu ubligài ad andà a méssa a Castrevegliu. In te 'na nòtta ch'a vén de doppu, in seguitu aa vegnüa in tu 1612 du véscu arbenganese Domenico de Marini, se descrîve cumme necesàriu in ingrandiméntu de l'edifissiu, nu ciü in gràddu de uspîtà tütti i paisài, vistu l'auméntu da pupulasiùn lucâle.

Vén però mustràu in giüdissiu puxitîvu rispettu ai âtri edifissi religiusi presenti in ta cumüna, cun in riferimentu ascì aa figüra da Madònna cu'u Bambìn chi cunservâ. Da li a pochi àgni a cresce l'indipendénsa da gêxa lucâle in ti cunfrunti da matrîxa castreveglina: a partì da u 1637 a Veserxe u l'è cunservàu l'öriu santu pe' benexî chêi ch'i nu se ponan mescià d'in tu léttu e tòstu dex'àgni dòppu, ai 8 d'utubre du 1648, a gh'è a benedesiùn da parte du véscu Pê Fransescu Costa.

Ancù cumme uratoriu u sò redditu pe’ repàru u l’era fissàu a 26 lìre, vâgnàe da l’afittu de tère e dae pensciùn de cénsu. A messa a l’éra dìccia due vôte aa setemana pe’ besögnu da pupulasiùn veserxina. In ciü, pe’ via di làsciti, u gh’era l’obligu de fà dî messa sincu vôte a l’ànnu. Cumme scrìcciu ascì in tu segundu vulümme du manuscrìcciu seisentescu du Sacro, e vago Giardinello, u retû u mantegnîa però l’òbligu de fà presénsa a Castrevegliu pe’ ina série de messe, cumme chélle du Sabbu Santu, du Sabbu da Pentecoste e de l’Asùnta. Inte st’ürtima ucaxùn i veserxin i duxêan ascì piglià parte ae uferte in unû da ‘Sunta, presentandu ina candéra giànca dau pêzu de ‘na lìra. U vén benexîu dau retù de Süccarê, ai 25 d’utubre de chel’ànnu, ascì u campusantu da növa paròcchia, in acòrdiu cu’u rîtu rumàn.

Se stabilìsce ascì che da lì in séi mexi l’Üniverscitài de Veserxe a desse in giüstu rendimentu, fàcciu ch’u s’è pòi realizàu ai 10 de zügnu du 1649, cu’a dunasiùn au rêtû de arcüne tère (urìvêi, castegnêi e vìgne), pe’u in tutâle de quattru mìlla vinte lìre de Zena, ciü in redditu de duxéntu lìre a l’ànnu cumme registràu dau canselê Guglielmo Abbo.

Fra e dunasiùi fàcce a sta gêxa lì se cunuscen u làscitu de Guglielmo Moreno di urivêi da Cüràira, chéllu de Andrea Moreno du scìtu dìcciu di Casanei (cumme registràu dau nutaiu Angerettu Bassu d’Èrli in tu 1636) ciü in âtru, de Laurentio Delfino. Cumm’u se riscuntra dau testaméntu de Giovanni Andrea Rosso, risevüu dau nutaiu Pietro Antonio Abbo, u l’éra duvüu u pagaméntu de 40 sôdi au prève che d’in ànnu in ànnu u vegnîa a dî méssa u dì da festa da santa.

Fenìu l'ingrandiméntu in tu 1665, a gêxa veserxina a vegghe a nòmina du sò primmu rêtû, Fransescu Brüscu, numinàu ai 26 de setembre de chel'ànnu, cumme u ne cunta int'in ducumentu du 1930 u prève don Zanne Basigarû.

Diferenti i interventi pe' rangiâla d'in annu in ànnu, cumme presempiu chêi fàcci in tu 1927 aa pavimentasiùn a òpera de don Carlu Mersenàru. In te l'êpuca mudèrna, fra a fìn di àgni '60 e i inissi di '70 i sun stài rangiài l'intonacu, u campanìn e u têitu. Du 1969 u vén ascì dipintu l'abscide da Luciano Occelli, de Savuna, pe' vuruntài de don Gianichedda, méntre u sagràu u vén giüstàu du 1972 doppu i dànni avüi in seguitu a l'aluviùn vegnüa de sti àgni. I ürtimi travagli i sun stài fàcci du 2013.

Descrisiùn

Vista da gêxa e da scarinâ, da l'imbuccu du paìse

U de föra

L'edifissiu u se presenta in pusisiùn issâ rispettu au ciàn da stradda, a l'imbuccu da vìlla de Vesérxe. Au sagràu, fàcciu de rissöi e decuràu cun di mutîvi geumetrichi, se ghe rìva grassie a 'na scarinâ, rangiâ de resente e frütu de scistemasiùi che sun vegnüe in tu tempu, survatüttu inti àgni '60. Ai fianchi e in tu deré l'edifissiu u nu presenta de decurasiùi, mentre aa lérca da gêxa u se tröva in carugettu cuèrtu, ch'u l'inmette drentu au burgu, ciü in picìn ingressu laterâle.

A faciâ

Cun in stîle sobriu, a faciâ, tenzüa de rösa, a l'è caraterizâ da 'n prufî a capànna dund'e se vegghen quattru finte culònne sûtî de stîle doricu e de curû giancu, culucàe ai làtti du purtâle (due pe' parte, furnìe de 'na spécce de bazaméntu de préa grìxa ch'u vén de pôcu in riliêvu). A porte, incurnixâ da 'n cunturnu in préa ciâra, a l'è de légnu e cumme decurasiùn a g'ha quattru spuntùi tantu aa drìccia quantu aa lérca. In simma aa pòrte in riquàddru ch'u mustra 'na fegüra ch'a remanda aa Cumeniùn e che 'na vôta, se pénsa, u cuntegnîa ina rapresentasiùn da Madònna. Ancù ciü in sciü in barcùn de furma uvâle dai véddri curûrài. A livê de sta chi a se tröva a parte bassa da curnîxa du fruntùn, in tu mezzu de che se tröva 'n'âtra fegüra, sta vôta ch'a reciamma u Spiritu Santu. In tu mézzu, fra e due fâde du têitu, 'na crûxe de préa. Au cuntrariu da faciâ, e âtre parte au de föra sun rüsteghe e nu tenzüe.

U campanìn

• 
  A Via Mazû, vìsta versu u campanìn da gêxa
• 
  U campanìn e u derê da gêxa, dau caruggiu
• 
  U campanìn dau de sutta
• 
  U campanìn rivandu daa ciassa

U se tröva adòssu a l'edifissiu, versu sud-ovest, in ta parte ch'a da versu a Via Mazû. A bâze squadrâ, pe'a ciü parte u nu g'ha de decurasiùi, tantu ch'u se mustra intunacàu rüstegu. A mezz'âtéssa u se vegghe ch'a cuménsa u stundaméntu du prufî, propiu in curispundénsa de dund'u se tröva u relöriu, reùndu, inquadràu in te 'na curnixa a retangulu. In sìmma au relöriu a campàna, sustituìa du 2005 grassie ae dunasiùi aa paròcchia recampàe de chel'ànnu, che e l'han permìssu difatti de sustituì u batàgliu e cunsentì l'eletrificasiùn du mecanismu, sutituindu fina e cinghie da tèrsa campàna. U campanìn u fenìsce cun 'na strutüra a piràmide cu'a bâze a esagunu, cuèrte de ciàppe verde.

U de dréntu

• 
  Vista du de drentu
• 
  L'âtâ cu-i afreschi de Luciano Occelli au fundu
• 
  A vôta ingiancâ, decurasiui
• 
  L'âtâ da Madònna de Lûrde
• 
  A stattua da Madonna cu-u Bambìn

Edifissiu daa cianta squadrâ cun numma 'na navâ, ch'a l'è cuèrta a butte. Sta lì a l'è trafurâ in presénsa de dund'i se dröven i barcui. Da tegnì a ménte a presensa de finte culònne ch'e marcan u vulümme intèrnu, reciamandu l'idêa de 'n arcu de triunfu. A separasiùn fra l'àula e u presbiteriu, ch'u l'è squadràu cumme u restu, a l'è marcà cun dui scarin. Ai fianchi de l'àula se trövan dui nìcci, in scia driccia se tröva chê ch'u cuntegne a stàttua da Madònna cu'u Bambin, cunturnâ cumm'a s'a fusse in tempiettu e dunca surmuntâ da in fruntùn (decuràu cun de mutivasiui vegetâli) e delimitâ ai làtti da due finte culònne de marmu cururàu. D'in fàccia truvemmu 'n âtâ ch'u reciamma a gròtta da Madònna de Lûrde. De stüccu, u l'è fiancàu da due culònne de prêa scüra, furnìe de 'n curunaméntu aa mòdda curinsia, nuché d'in bazamentu, in stüccu ascì lê. U fruntùn, ch'u reciamma u stìle neuclàscicu, u l'ha in andaméntu ricürvu, interuttu aa mêtài da 'n medagliùn, cuscì cumme u sücedde pe'a curnîxa, dund'u se ghe tröva 'na tésta de àngeru. Au fundu, 'na semplice mensa de marmu a sustituìsce dau 1979 chê ch'u l'éra u vegliu âtâ seisentescu, dandu améntu ae nòrme du Cunciliu de pôchi àgni prìmma.

Afreschi

A müragna de fundu a l'éra stâ afrescâ da l'artista Luciano Occelli a partì dau 1969, in sce dumanda du prève don Giannichedda, ch'u l'axêa cumisciunàu sti dipinti pe' reordà so màre, vegnüa a mancà da pôcu. Sta lì a presenta in fundu cianellu, cun in ta parte in simma 'n prufî cürvu, in tu mézzu se tröva in lüxernà de furma recürva asci lê e a l'è stâ tenzüa cun fundu blö, in sce u che vegnen remarcàe e fegüre duràe, ispiràe a di episodi da vìtta de Cristu, reciamandu ascì u cîclu de l'àiva.

In âtu aa lérca in grüppu de àngeri a riva daa lunzi, mentre âtri dui i se brassan e i cantan, cumme s'i fussen rembài aa curnixe du fiancu, restu de l'âtâ quand'ancù u l'éra tacàu aa müragna. A stéssa curnîxa a fa da têitu aa Nativitài, dund'i ghe sun Maria ch'a tegne in brassu u Bambin, fiancâ a Giüseppe. Tütti tréi mésci in simma a 'na spécie de pôdiu. Curzü âtre trê fegüre ch'e prêgan e sun a rapresentasiun de 'na famiglia muderna. De cuntru in scia drìccia, zü bàsce, trê dònne ch'e pregan ascì lû, a prìmma in zenugliu, a segunda stüpìa, a tèrsa impegnâ a sentì e paròlle de l'àngeru cüstòdde. St'ürtimu lì u l'è settàu in sciu sepurcru, mustràu cumme vöu, de deré, a surézze l'âtra curnîxa scimetrica, e sun rafegüràe due culònne. Surva aa curnîxa de lérca 'na schiêra de àngeri in zenugliu, girài de spalle i pigliàn u vôru, faxenduse maniman ciü picìn, a rapresentà ch'i stan razunzendu u sê.

Elementu sentrâle da refegürasiùn u Cristu in scia Cruxe, dipin ta ascì sta chi, fiancâ da dui àngeri ch'i cianzen. Ai pé da Cruxe se tröva u tabernaculu de marmu, decuràu cun di cunturni a linee messce e caraterizàu da quattru culunétte, due pe' parte.

Dipintu da Madònna da Nêve

U dipintu da Madònna da Nêve cunservàu in ta paruchiâle

Au de drentu da paruchiâle u l’è cunservàu ascì in dipintu ch’u rafegüra a Madonna cu’u Bambìn in bràssu. Se tràtta de ‘n öriu in sce têra de bütéa lìgüre, fàcciu du seculu XVIII. A vergine a cumparìsce in ta parte âta, vestìa d’in mantu blö e rösa sircundâ dae nìvure. Ste lì e se dröven in tu mézzu, pe’ mette in rizaltu a sò fegüra, tantu che de deré aa Vergine se vegghe cumme da lüxe. Ancu, d’in gìru, di àngeri cuscì spartìi: quattru aa lerca (dui zü da bassu, dui in âtu), séi aa drìccia (tréi e tréi). U tüttu starea a rapresentâ segundu a tradisiùn a nàscita du cültu da Madònna da Nêve, cumparìa in sôgnu in ta nöcce fra i 4 e i 5 d’aùstu du 352 tantu a Liberiu, XXXVI véscu de Rumma, quantu a Giuànni (in patrìssiu rumàn). Sta lì a l’averea indicàu u pòstu dunde custruì ‘na növa gêxa (Santa Marìa Mazù, a Rumma). Pe’stu fàcciu lì sun rapresentài secce ün che l’âtru, in ta parte bàssa du dipin tu. U pàppa u l’è vestìu cu’ina tònaca maròn, setàu in sciu trônu, mèntre u patrìssiuu dörme stesu in sce ’n léttu. Pe’ cunclüdde, au margine de lérca u cumplêta l’òpera a vixùn de ‘na còlla ‘ngiancâ daa nêve.

Bibliugrafìa

• (LA, IT) Gio Ambrogio Paneri, Sacro, e vago Giardinello, vul. II, Arbenga, Edizioni del Delfino Moro, 2024 (1624 ss).

Ligàmmi au de föra

• (IT) Vecersio ha la sua storia parrocchiale dal 1648. Con tre confraternite e l’Opera Santissima, in sce trucioli.it, 17 màrso 2022. URL consultòu o 21 lùggio 2024.

Âtri prugetti

Altri progetti

• Wikimedia Commons

• Wikimedia Commons a contêgne di files in sce Gêxa da Madònna da Nêve (Veserxe)