Briscola (tiatro)

ZE	Questa pàgina a l'é scrîta in léngoa zenéize

Briscola a l'é 'un'opera letiaia in zeneise de Plinio Guidoni.

Atto Primmo

• - I ommo : Un giorno... l'ëa de primmaveia, me pâ...
  
• - II ommo : Verso a meitæ de arvî.
  
• - I ommo : E niätri passeggiàvimo inte'n bòsco.
  
• - II ommo : Ben, pròpio un bòsco o no ô l'ëa.
  
• - I ommo : Ma gh'ëa di ærboi...
  
• - II ommo : E mi ëa chinòu zù, verso o rian... Voeiva bagnâme e man... Sentîme l'ægua fresca passâme in mëzo a-e dïe... quande... tutt'assemme...
  
• - Donna : Scì?
  
• - II ommo : Tutt'assemme... lê o se m'è avvexinòu.
  
• - Donna : (doppo una breve pausa) Lê... chi?
  
• - II ommo : Un. (pausa)
  
• - Donna : Ma questo un... chi o l'ëa?
  
• - I ommo : No se sa. (pausa)
  
• - II ommo : Lì pe lì, m'è pasciùo de conóscilo... Sto chì l'ò zà visto, me son dïto... Ma un momento dòppo, no sò quante tempo, o l'è scentòu... Scentòu... da-i euggi, da-a memöia, veuggio dî... Magara o l'ëa ancon lì, ma mi no ô veddeiva ciù... E da allöa, no me son ciù regordòu ninte... nì l'aspëto, nì a voxe e nì o vestî... Ninte.
  
• - Donna : (imprescionâ) Ma... o v'à dïto quarcösa?
  
• - I ommo : Sto chì o l'è o ponto.
  
• - Donna : Allöa o v'à parlòu?
  
• - II ommo : Oh, scì, ch'o m'à parlòu... De quello son segùo.
  
• - Donna : E no ve sovvegnî cöse o v'à dïto?
  
• - II ommo : (Avansando verso o çentro, i euggi fissi innansi) Scì... fòscia... fòscia... o l'à dïto che... doviâ succede quarcösa... questo me ô regòrdo... (con anscëtæ) Quarcösa doviâ succede, o l'à dïto.
  
• - Donna : (Con voxe strangoâ) Ma cöse?
  
• - II ommo : (Torçendose e moen) No ô sò! No ô sò! No ô sò cöse doviâ succede. (Pausa) E no sò donde. (Pausa) E no sò... quande. (O se creuve a cea co e moen. Longo scilençio, poi a donna a se gh'avvexinn-a)
  
• - I ommo : Lasciælo stâ. (A donna a s'aferma. Oua o II ommo o va lentamente verso a toua de scinistra. O s'assetta a o posto primma ocupoö da o I ommo. Questi, a so votta, o s'assetta in sce l'ätra carega. Con di gesti affadigæ, repiggian in man e carte e zeugan. A donna, pensosa, a va verso drita. Dapeu a se gïa verso i doi.)
  
• - Donna : Questo, però... no ô capiscio... Perchè chì?... Perchè, pe aspëtâ sta cösa... che a doviâ succede, sei vegnùi pròpio chì?... De pòsti ghe n'è mai tanti, a-o mondo.
  
• - I ommo : E zà... de pòsti ghe n'è tanti...
  
• - II ommo : (Scrolando e spalle) Ma un o l'è pægio de l'ätro... I pòsti son tutti pægi.
  
• - I ommo : Quande semmo vegnùi via de là... da-o rian... emmo camminòu.
  
• - II ommo : Pe coscì, emmo camminòu.
  
• - I ommo : E mi, à 'n çerto ponto, me son affermòu... e gh'ò dïto: "Ti â faiësci 'na brìscola?"
  
• - II ommo : "Bonn-a idea", mi gh'ò rispòsto.
  
• - I ommo : Tutti i locali ëan serræ... L'ëa zà neutte.
  
• - II ommo : Coscì semmo intræ chì.