OA sonvocale ûu, dîta "u" françeisefrançeize (prononçia /y/), oa no l'é presenteprezente inte l'italian: oa se pronunçia ininto to maeximomæximo moddo ininto to quaequæ i françeixi dixan ''menu''. A dûataduâta a peu ëseêse cûrtacùrta (pròpio comme inta pòula "cùrto") ò lungalonga (scrîta û) in accordoacòrdio co-a regola in sciäsciâ dûataduâta dïtadîta allal'inissioinìçio. PeròSe se trêuva in sciâ fin da paròlla a l'é senpre tònica. Gh'é però doe eceçioìn: si-â letia "u" a l'é scrîta aprêuvo a "q", òpû a l'é parte do ditongo "òu"/"ou", alôa a prononçia a l'é comme u italiann-a (quande ''quando'', mangiòu ''mangiato'', sélou ''sedano'')
* û in fin da parolla o l'é sempre tonico
* son cûrto quande a parolla italiann-a a gh'ha a "u" finale tonica - ciû più - sciû su - zû giù
* son lungo quande, confrontando con l'italian, a l'é cheita 'na scillaba - mû mulo
