Opera letiaia in zeneise de Plinio Guidoni

Ponta Chiappa-Camoggi

Desarmo modìfica

Anche pe mi sta seia ('na seiann-a
de sciöco, de nervi e de vin),
o pòrto o s'arve e o me destende e brasse.
L'é tempo d'accostâ...ma cöse diggo...
Saià stæto quattr'öe
che l'ò visto spontâ da Ponta Ciappa,
anche se lê o çercava pe-a vergheugna,
d'ascóndise in mëzo a-a foschia.
Pòi o l'è intròu e no ne sò ciù ninte.
Ma sò cöse succede: voxe basse,
cavi che trémman, bitte strangoæ,
e o comandante ch'o l'ammïa lontan
sensa esprescion e o dixe:
Finïo in màcchina.

Quella mattin, là in sciô scalandron,
o l'ëa pe noiätri de ciù de'n barco;
o l'ëa 'na fantaxìa. 'Na figgia bella
fæta pe-o gran destin de l'ægua äta,
pe vive in mëzo a-i maoxi, pe cantâ
a paxe de bonasse e xuâ inte nuvie
comme 'na veia teisa.
E gh'emmo misso o cheu
e o santo sùo de chi credde.
L'an roinâ!
L'an scancasciâ sensa remiscion;
demöa de pöchi inte'na neutte fäsa
de fùrgai d'öo, de sciummi de sciampagna.

Òua te â lì... Ma se voî saveivi
ancon primma da primma martellâ
a sò stöia e a sò fin,
perché straggiâ tutto sto ben de Dio?
Perché lasciâ che un comme mi
o â fesse vive
co-o sò respïo?

Òua vegnià miggiæ de pescettin
à sporpâ a carcassa ch'a gallezza,
e i vermetti in mëzo a-a tæra giana
à desossâ chi appenn-a an seppellïo.
Coscì saià pe ti...
E pe mi ascì
questa a l'é a fin: o se ne va in desarmo
o Nesto o picchettin, ch'o ghe creddeiva.