San Beneito: diferénse tra e verscioìn

Contegnûo scasòu Contegnûo azónto
mNisciùn ògètto de modìfica
Nisciùn ògètto de modìfica
Lìnia 1:
{{ZeneizeP}}
[[Immaggine:Frari (Venice) - Sacristy - triptych by Giovanni Bellini - Saint Benedict of Nursia and Saint Mark.jpg|thumbnail|'N'inmàgine dode San Benéito]]
 
'''Beneito da Nursia''' (od. [[Norcia]]), santo , fondatô de l’[[orde beneitin]] e patriarca do [[monegheximo]] occidentâ ([[Norcia]] 480 ca.- [[MontecassinMontecascin]] doppo o 546).
 
O fu aotô da "Regola" monastega ch'a prescrive povertæ, obbediençaobediença e un fortiscimo impegno de preghea e de travaggio. E scarse notiçie storiche in sce-a sò vitta provegnan squæxi escluxivamente da-i "Dialoghi" de [[s. Grigoeu Magno]] (libbro II), scriti a scopo sorvetutto de edificaçion.
 
Nasciúo da nobile famiggia, o studiò a [[Romma]], ch'o l' abbandonò pe condûe vitta solitaia in sce-i monti de Enfide (òd. [[Affile]]), za sede de di âtri asceti (tra i quæ o moñego Roman, ch'o l'inspiò Beneito). Ciammao a dirizze una comunitæ a [[Vicovaro]], o dovette abbandonâla pe l’indisçipliña di moneghi, refugiandose inta streita valle de l’[[Aniene]] poco a monte de [[Subiaco]] (Sacro Speco); essendose unii a lê molti discepolidiscippoi, o l'eresse inta zona dozze [[monestê]], tegnindo però presso de lê i prediletti Maoro e PlaçidoPraççido. Contrastao da un præve sublacense, FioençoScioenço, o Beneito o decisedecize de partî; razontarazonto a via Latiña, o l'arrivòarivò a [[CassinCascin]] e into 528 ca., in sce-o monte dove sorzeiva un tempio pagan consacrao a [[Giove]], o l'eresse doi otoi dedicæ a [[s. Martin]] e a [[San Zane Battista]] e un monestê, asciancao da un'n âtroatro monestê femminî diretto da-a sœu, [[s. Scoastega]] (in sce-i colloqui de questa conco-o Beneito a lezendia a dà di poetichi particolæ). A CassinCascin o reçevette a vixita do re di [[Goti]] [[Totila]] (546), che, voendo mette a-a prœuva a santitæ dedo Beneito, o l'ordenò a-o so scudê de travestîse da re; o Beneito o scrovì subitosubbito l’inganno e o re, stupefæto, o decisedecize de comportâse con giustiçia.
 
A "Regola" beneitiña, pilastro da vitta monastega occidentâocidentâ e frûto de d'esperiença personâ a longo maturâ, a fu probabilmente inspiâ a un'n testoscrito precedente. A-o prinçippio no particolarmente diffusa, a se impose graçie a-i Carolingi, che l'esteizan a tutte e comunitæ monasteghe do [[Sacro Impêo Roman]]. A comprende un prologoprollogo e 73 capitoli e a n'è zonta inte træ recenscioin: l’aotografo, portao a Romma into 577, riportao a [[Montecascin]] into 742 e trasfeiotransfejo a [[Tean]] into 883, o ghe fu destruto inte un'n inçendio (896): da quello se credde derive a coppia mandâ dall’abao Teodemao a [[Carlomagno]] (787) e da questa derivan un codexo de [[S. Gallo]] e di âtriatri, tra i quæ quelli da coscì díta «tradiçion cascineize». Redæta in latin vorgâ, a fu però fîto modificâ, quæ appâa l'apâ presprez. into codexo da [[biblioteca Bodleiaña]] ([[Oxford]]; o ciu antigo: ca. 700); de variante do primmo e do segondo tipo de testo se troeuvantrœuvan frammisteframiste into terço (coscì díto ''textus receptus''), ch'o l'ammia a-a ciarezza e o remonta a l’8° secolo.
 
===Filastròcca===