San Gioâne: diferénse tra e verscioìn

A tradiçión crestiànn-a a gh’atriboìsce çìnque lìbbri do Nêuvo Testaménto: l’Evangêio segóndo o Gioâne, e træ Létere do Gioâne e l’Apocalìsse do Gioâne. Pò-u profóndo contegnûo di sò scrîti o l’é stæto pe tradiçión indicòu comò-u “teòlogo” pe-ecelénsa, rafiguòu artisticaménte co-o scìnbolo de l’àquila.

 

 

L’antîga tradiçión da Gêxa a l’afèrma chò-u quàrto evengêio o l’é stæto scrîto da l’Apòstolo Gioâne, o predilètto do Crìsto, quand’o l’êa deventòu asæ vêgio inta comunitæ crestiànn-a d’Éfezo, çitæ de l’Àzia Minô. L’evangêio o l’é stæto scrîto vèrso l’ànno 100 e o ciù antîgo manoscrîto ch’o nò-u tramànda o l’é do 150, a-o màscimo do 200.

Se peu parlâ de ’na tradiçión ligâ a-o Gioâne – e ch’a se védde into Lùcco ascì – in pàrte paralêla e in pàrte conplementâre da tradiçión ch’a s’atrêuva inti âtri evangêi.

O mâvegiôzo prinçìpio o l’anónçia i témmi tratæ inte l’evangêio. I capitoli da l’1 a-o 4 avîan a manifestaçión da natûa e di poéi divìn do Crìsto; inti capitoli 5-12, a polémica co-i Giudêi a l’aprofondìsce i témmi ciù inportànti do mistêro da persónn-a e da misción do Fìggio do Segnô; i capitoli 13-21 contêgnan o racónto da Pasción, da mòrte e da resureçión de Crìsto, con l’azónta de sò ùrtime confidénse a-i discépoli.