Goæra de sucescion polacca: diferénse tra e verscioìn

Contegnûo scasòu Contegnûo azónto
m r2.7.2) (Bot: Aggiungo ar, be, bs, ca, cs, da, de, es, fa, fi, fr, hu, it, ja, ko, la, nl, nn, no, pl, pt, ru, sv, th, tr, uk, zh
Nisciùn ògètto de modìfica
Lìnia 5:
Doi ean i prinçipæ candidæ a-a succescion polacca: l’elettô de [[Sassonia]] [[Federigo Aogusto]], figgio do re defonto, o quæ o godiva de l'appoggio segge de l'[[Aostria]], pe avei riconosciúo a validitæ da [[Pramattica Sançion]], segge da [[Ruscia]], pe avei acconsentio a-a cescion da [[Curlandia]] a [[E.J. Biron]], favoiio da zariña; e [[Stanislao Leszczyński]], za rivâ de Aogusto II e protetto de [[Carlo XII de Sveççia]] durante l’urtima [[goæra do Nord]], nonché sœuxo de [[Luigi XV]], e quindi candidao obrigao da França. Quest’urtimo, o 1° sett. 1733, o fu eletto da-a Dieta polacca co-ina maggiorança sciacante; tuttavia a minorança, forte do prinçipio de l'unanimitæ recesta pe l’eleçion, a domandò l’intervento di Rusci che, penetræ in Polonia, appogion una segonda eleçion favoeive a Federigo Aogusto. A França inte l'ottobre do mæximo anno a diciarò guæra a l'Aostria: i so alliæ ean o [[Piemonte]] e a [[Spagna]], tutti doi dexidioxi de estende o so dominio inta penizoa a danno di Asburghi.
 
I œuviaçioin belliche, protrætese pe un biennio (ott. 1733-ott. 1735), se desgugettan prevalentemente in [[Itallia]]. E forçe franco-sarde, a-o comando do [[Carlo Manoælo III]], occupon sença noteive oppoxiçion squæxi tutta a [[Lombardia]], compreizo [[Milan]], ma eccettoao [[Mantoa]]. A sciorte de questa forteçça a l'arestò indeciza, perché o Carlo Manoælo o no l'intendeiva parteçipâ energicamente a-a so occupaçion, sença ótegnî primma di aseguaçioin precize in sce-o futúo stætostato politico de quella çittæ. A Spagna, e in particolâ Elizabetta [[Farneize]], moggê de [[Feipo V]], no soddisfæta de ótegnî, in caxo de exito favoeive da guæra, e [[Doe Siçillie]] e a [[Toscaña]] pe Carlo e Feipo de [[Borbon]], a l'aspiava ascì a-o possesso da Lombardia, promissa da-a França insemme a-o Mantoan (ma quest’urtimo in forma dubitativa) a-o re sardo.
 
Mentre pertanto, pe di motivi polittichi, e opiaçioin franco-sarde stagnavan de nanti Mantoa, i Spagnolli, sbarcæ con 30.000 ommi a [[Livorno]], intræ inta Toscaña e uniise a-e forçe provegninte da [[Parma]] e [[Piaxença]], a-o comando do conte [[J. de Montemar]], mossan a-a conquista de [[Nappoli]], che occupon o 15 mazzo 1734. A-a cheita da capitâ seguì ben fîto l’occupaçion de tutto o regno e da mæxima [[Seçillia]]. O successo di arme spagnolle o no resciorve' tuttavia a disputa alliâ in sce Mantoa.
Lìnia 17:
O 18 nov. 1738 a Vienna fu firmao a paxe definitiva. Stanislao, pù renonçiando a-a Polonnia, o conservò o tittolo de re e o riçevette, vitta naturâ durante, [[Nancy]], o ducato de Loreña e a contea de [[Bar]], levæ a-o ducca Françesco de Loreña, ch'o l'ótègne in compenso o [[granducato de Toscaña]]. A-a morte do Leszczyński a Loreña a saiæ passâ a-a França, ch'a riconobbe ascì a Prammatica Sançion de Carlo VI.
 
In Itallia l’Aostria a cedeiva Nappoli, a Siçillia e o StætoStato di presciddi a [[Carlo de Borbon]], figgio da [[Zabetta Farneize]] e ducca de Parma; in compenso l’Aostria a riçeveiva quest’urtimo ducato.
 
Carlo Manoælo III o l'esteize a propria sovranitæ fin a-o [[Tiçin]] con l’acatto de [[Novæa]] e de [[Tortoña]] e o l'ebbe otr'a ço i fœüdi de [[Langhe]].