Lusciandro Magno: diferénse tra e verscioìn
Contegnûo scasòu Contegnûo azónto
Lìnia 14:
==Lettiatua==
A figua de Lusciandro a se prestava mirabilmente a di amplificaçioin lezendiaie: queste, za presenti in te di œuvie no goæi posteioî a-a morte de lê, confluin ben fîto primma inte una specie de romanço epistolâ (molti frammenti in sce papio) e quindi in te 'na vitta romançâ de l'eroe fasamente attribuia a [[Callistene]] e traduta in latin da [[Giulio Valeio]] (sec. 3°) e da pœu da un Lion arçipræve (sec. 10°). Into Medioevo, oltre e verscioin latiñe do psœüdo-Callistene, di âtre fonti clasciche ascì son a-a base de l' ''Alexandreis'' do [[Guartê de Châtillon]], mentre l'elemento deteiô da lezendia o l'è prevalente inte varie cançoin in sce Lusciandro, arcuñe de quæ costituiscian di incunaboli preçioxi de lengue romançe (sec. 12°): l'è particolarmente da ricordâ un poema in ciu de 20.000 dodecascillabi ch'o l'ebbe a aotoî [[Lambert le Tort]], [[Alexandre de Bernay]] e di âtri. Inta lezendia medievâ, ricca de prodiggi, de faoe e de magie in gio a-a figua do Lusciandro tramutao in eroe cavaggesco, a lettiatua franco-provençâ a l'è in primma linia, ma ascì in Germania, in Spagna e âtrove a l'incontra largo favô e nomioxi vorgarizzatoî: i ''Nobili fæti de Lusciandro Magno'' son un'ottima prosa italiaña do 14° sec., basâ in sce-a verscion latiña de l'arçipræve Lion.
==Tiatro==
Fra i œuvie tiatræ inspiæ a-a figua de Lusciandro, a ciu celebre a l'è a tragedia in 5 atti de [[Jean Racine]], ''Alexandre le Grand'' (1665). Tanto successo ebbe ascì o dramma de [[Pê Metastaxio]], ''Lusciandro inte Indie'' (1727), che, muxicao ciu e ciu votte (se contan circa çinquanta partitue, de aotoî vari, da [[Lonardo Vinci]] a [[N. Porpora]], da [[Chr. W. Gluck]] a [[N. Piccinni]] a [[G. Paisiello] a [[D. Cimarosa]] a [[L. Cherubini]]). o divegne un di ciu fortunæ melodrammi setteçenteschi.
|